انواعی مختلف از عدس وجود دارد : عدسقرمز که بیشتر دارای طعمی شبیه خاک است ، عدس سبز ؛ عدسقهوهای یا پاردینای اسپانیایی عدس پوی (منطقهای در فرانسه) یا عدسفرانسوی به رنگ سبز مایل به آبی عدسبلوگا یا عدسسیاه عدسزرد و انواعی دیگر که توسط کشورهایی مختلف در دنیا تولید میشونددر این مطلب از سایت علم سرا می خواهیم درباره مضرات و خواص عدس قرمز و سبز و سیاه در بدنسازی و بارداری برای مو در دسته پزشکی و سلامت برای شما صحبت کنیم . در ادامه با ما همراه باشید .
عدس یکی از اعضای گروه بقولات است. یک پیمانه از عدس پخته شده موارد زیر را خواهد داشت: ۲۳۰ کالری ۱۸ گرم پروتئین ۱۵ گرم فیبر ۵ گرم قند کمتر از یک گرم چربی ۳۵۸ میلی گرم فولات یک میلی گرم منگنز( ۴۹ درصد از نیاز روزانه بدن) ۶ میلی گرم آهن(۳۷ درصد از نیاز روزانه بدن) ۳۵۶ میلی گرم فسفر(۳۶ درصد از نیاز روزانه بدن) ۵ میلی گرم مس(۲۵ درصد از نیاز روزانه بدن) ۵ میلی گرم تیامین(۲۲ درصد از نیاز روزانه بدن) ۷۳۱ میلی گرم پتاسیم(۲۱ درصد از نیاز روزانه بدن) ۷۱ میلی گرم منیزیم(۱۸ درصد از نیاز روزانه بدن) ۴ میلی گرم ویتامین B6 (18 درصد از نیاز روزانه بدن) ۵ میلی گرم روی(۱۷ درصد از نیاز روزانه بدن) ۳ میلی گرم ویتامین B5(13 درصد از نیار روزانه بدن)
طبع عدس سرد و خشک است. عدس از خانواده ی حبوبات بوده و یک منبع غنی از فیبر، ویتامین B و پروتئین است و به کاهش کلسترول خون کمک می کند. عدس یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی مردم در هند، سریلانکا، پاکستان، بنگلادش و نپال می باشد، بیشتر عدس های دنیا در کانادا، هند و استرالیا تولید می شوند. انواع عدس سرشار از پروتئین می باشند بنابراین می توان گفت عدس جایگزین گوشت برای افراد گیاهخوار محسوب می شود.
عدس قدیمیترین عضو خانوادهی حبوبات است که توسط انسان روی زمین کشت شده است. گیاهِ عدس جزء گیاهان بومی خاور نزدیک، نواحی مرکزی مصر، کشورهای مدیترانهای، اتیوپی، جنوب اروپا، هند و پاکستان بوده که از این مناطق، به آمریکای لاتین نیز گسترش پیدا کرده است. بر اساس برخی شواهد باستانشناسی، عدس در دوران متعلق به ۶۵۰۰ تا ۷۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح نیز کشت میشد. امروزه، هندوستان، کانادا، ترکیه، ایران، چین و بنگلادش از جمله کشورهایی در جهان هستند که به تولید و مصرف عدس میپردازند. به طور مجموع مساحت ۴/۶ میلیون هکتار در سطح جهان تحت کشت عدس قرار دارد و سالانه ۴/۲ میلیون تن از این دانهی خوراکی تولید میشود. امروزه تولیدکنندگان اصلی عدس در دنیا کشورهای چین، ترکیه، ارمنستان، و کرواسی هستند.
عدس منبعی عالی برای فیتواستروژنها و آنتیاکسیدانهایی به شمار میرود که میتوانند به پیشگیری از برخی انواع سرطانها کمک میکنند؛ به ویژه سرطانّهایی که با هورمونهای بدن در ارتباط هستند نظیر سرطان پستان و سرطان پروستات. آنتیاکسیدانهای موجود در عدس میتوانند از تاثیرات رادیکالهای آزاد که باعث ایجاد استرس اکسیداتیو و بالطبع ایجاد سرطان میشوند، جلوگیری کنند.
همانطور که پیشتر گفته شد، شاخص گلوکز در عدس پایین است؛ و این خبر میتواند برای آدمهایی که از دیابت رنج میبرند، خوشحال کننده باشد. دیابت بیماری شایعی است که به دلیل ایجاد مقاومت در برابر انسولین و افزایش سطح قند خون به وجود میآید. همچنین این بیماری ششمین عامل اصلی مرگومیر در دنیا لقب گرفته است. برای آدمهایی که از بیماری دیابت به ویژه دیابت نوع ۲ رنج میبرند، توصیه میشود مواد غذایی با شاخص گلوکز پایین نظیر عدس مصرف کنند. عدس همچنین حاوی فیبر است که میتواند سرعت جذب قند را در خون کاهش دهد. از این رو، میتوان عدس را یک اَبَر خوراکی لقب داد که میتواند از هایپرگلیسمی و ایجاد دیابت پیشگیری کند.
توجه : پیش از مصرف هرگونه ماسک از نداشتن حساسیت نسبت به آن اطمینان حاصل نمایید. برای شادابی و رفع خستگی پوست صورت مفید می باشد. عدس می تواند به درمان آکنه و جوش صورت و همچنین جای جوش کمک کند. عدس را پودر کرده و با آب ترکیب کنید تا خمیری ایجاد شود، خمیر را بر روی صورت خود بمالید و بگذارید ۲۰ دقیقه بماند سپس با آب بشویید. عدس موهای نازک را ضخیم تر و درخشان تر می کند، مقدار بالای آهن موجود در عدس اکسیژن را به فولیکول های مو انتقال داده و باعث افزایش رشد مو می شود.
اگر با بیماری یبوست دست و پنجه نرم میکنید، به این معنی است که به کمبود فیبر دچار هستید. عدس سرشار از فیبر غذایی است که میتواند با نرم کردن غذاهای هضم شده، فرایند انتقال آنها را به رودهی بزرگ و خروج مدفوع را از بدن آسانتر کند.
عدس منبعی خوب برای اسید فولیک محسوب میشود که میتواند سلامتی مادر را در دوران بارداری حفظ کند. وجود اسید فولیک برای رشد جنین درون رحم ضروری است. اسید فولیک همچنین در کاهش خطر نقصهای لولهی عصبی جنین نظیر شکاف مهره در نوزادان نقشی مهم ایفا میکند.
مطالعات انجام شده نشان می دهد که عدس یکی از بهترین منابع برای فیبر محلول است و همین امر باعث می شود این ماده برای کاهش کلسترول و پیشگیری از بیماری های قلبی مفید باشد. محققان دریافته اند که رژیم غذایی با عدس بالا از بروز پرفشاری خون جلوگیری می کند و می تواند سطح کلسترول را در مقادیر پایین تری نگه دارد. سطح پایین کلسترول باعث کاهش آسیب وارد شده به شریان ها می شود و از بروز بیماری های قلبی می کاهد. در مقایسه با سایر گوشت های فرآوری شده یا پرچرب، عدس در برگیرنده چربی و سدیم بسیار پایینی است و همین امر می تواند به بهبود سلامت قلب کمک کند. رژیم غذایی با سدیم اندک می تواند به بهبود سطح فشار خون کمک کند.
بدن انسان برای تولید گلبولهای قرمز جدید در خون و حفظ روند طبیعی انتقال اکسیژن نیازمند آهن است. عدس منبعی غنی از آهن (آهن غیر هِم) است که میتواند به حفظ سلامت گلبولهای قرمز خون و پیشگیری از کم خونی (بیماری رایج که به دلیل کمبود گلبولهای قرمز خون به وجود میآید) کمک میکند.